Als jonge jongen op de kermis in Knegsel spendeerde JW Roy al zijn kermisgeld aan ‘de zweef’. “Ik keek, al zwevend, naar boven en zag de takken en bladeren van de bomen in de lucht. Ze werden verlicht door de lampjes van de zweefmolen. “
JW Roy verder; “De muziek stond hard. Hoofd naar achter, in de nek. Vrijheid. Het gevoel dat de zweefmolen me gaf (“hoog, los, licht, geen begin en geen eind”) stond symbool voor wat ik toen voelde, maar nog niet kon duiden: durven en kunnen dromen zonder regels. Overspoeld worden door het gevoel dat eigenlijk alles kan. Daarnaast fascineerde het nomadische leven van de kermismensen me enorm en eigenlijk lijkt hun leven best wel op dat van een reizend en uitvoerend muzikant. (‘Nergens thuis maar toch altijd thuis’.)
Op #laathetlevenmaarzweven , de eersteling van #kouwekermis , komen de dingen samen.
De nostalgie en het heden.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.