ZELHEM – Soms is één anekdote goed genoeg om de gehele sfeer op een feest te omschrijven. Jannes krijgt tijdens zijn optreden op het Mega Piraten Festijn in Zelhem plotseling versterking van een jongeman met het downsyndroom. Het is de downer die de show steelt. Als hij na Jannes’ ‘Zwevend naar ’t geluk’, als een volleerd publieksmenner, met felle armbewegingen de fans opjut tot een harder applaus, is het resultaat oorverdovend. Hard gelach vermengt zich met nog harder gejuich.
Geslaagd voor zijn examen. De jongeman mag dus nog een liedje meezingen (in een overigens van het geluid afgesloten microfoon). Het is ‘Oh Eleonora’ en de downer brult vrolijk mee. Na afloop vraagt Jannes om een applaus voor de jongeman. En dat krijgt hij. Maar hij wil meer. Hij rent naar alle kanten van het podium, jut het publiek op en krijgt waar hij om vraagt. En het publiek werkt er maar wat graag aan mee. Overal zijn lachende gezichten te zien. En zo is de sfeer in Zelhem. Niet voor niets zegt Ton Koopmans, de helft van de Gebroeders Ko, het eerder die avond na een geslaagd optreden al: “Het maakt niet uit wie er op het podium staat. Feest wordt het toch wel.” Hij kijkt naar Wolter Kroes die een paar meter verder op wordt geïnterviewd door de media en grapt: “Of wij dat nou zijn of een doorsnee-artiest als Wolter Kroes.” Hij begint te lachen. “Wel erbij zetten dat het een grapje was hè”, zegt Tons broer Gerard. Ton: “Ze zeggen altijd dat de Gebroeders Ko laat op de avond moeten. Vanavond heeft weer laten zien dat daar niks van klopt. Het publiek wil een feestje en viert dat feestje gewoon. We stonden er nu vroeg, maar we hebben het MPF ook wel eens geopend, en meteen weer groot feest!” De setting van het festival, zo op het platteland was echter wel even wennen voor hem: “Ik moest net even pissen, dus ik de bosjes in. Ik rook wat en dacht: ben ik dat? Maar gelukkig, nee, het was de koeienstal.”
Tafeltennis
Ook Marianne Besselink, burgemeester van de gemeente Bronckhorst, ziet dat het goed is. “Het is voor mij het eerste Mega Piraten Festijn.. Ik wilde graag zien hoe dat er voor en achter de schermen aan toe gaat. Het is enorm strak georganiseerd. En vanuit mijn rol is dat prettig. Van tevoren hadden we ook al een kijkje genomen.
Op de tribune van het MPF zit mevrouw Teunissen uit Zelhem. 65 jaar. Ze is er op het MPF bijna altijd bij. Demonstratief laat ze zien wat voor shirt ze onder haar jasje heeft. “Ik ben een piratentopper staat er op haar rug’. “Ik luister al van jongs af aan naar piratenzenders. Ik wil niks anders.” Ze bezoekt het feest samen met Gerrit (53), een kennis van haar tafeltennisvereniging. “Mijn man wil hier niet mee naartoe”, zegt ze. “We zijn al 44 jaar getrouwd hoor! Ook mijn dochter gaat hier vaak naartoe. Niet met mij hoor, met haar vrienden. Die gaat echt voor de sfeer.”
Extraatje
Maar mevrouw Teunissen is er voor de muziek. En als Jannes opkomt juicht, zingt en danst ze alsof ze 21 is. En natuurlijk brult ze keihard mee als na ‘Adio, Amore Adio’ er weer een enorm gejuich losbarst. Een bijna levende kakofonie, waarin gebrul, gegil, applaus en een gescandeerd ‘boeruh’, strijden om de dominantie. “Ik heb kippenvel”, brult Jannes. Stralend verlaat hij het podium. “Dit was een hele goeie”, meldt hij na afloop. “Ik heb wel vaker jongens en meiden met het downsyndroom op het podium gehad. Deze jongen was inderdaad erg enthousiast! Ik heb het één keer nog enthousiaster gezien. Dat was mijn nichtje, die ook down heeft. Het blijft mooi om te zien. Die mensen hebben geen drank nodig, zijn bijna altijd vrolijk en uiten dat graag. En het was hier fantastisch hoe het publiek op die jongen inspeelde. Hij hoorde er helemaal bij vanavond. Dat was wel een extraatje voor dit optreden. En ook om te zien hoe het publiek hier van Nederlandstalig houdt. Ik bedoel: ik kreeg volgens mij een applaus van meerdere minuten na Adio.”
Trekker
In de tent gaat het feestje door. Het publiek zingt mee, brult, drinkt, sjanst, danst alsof het een lieve lust is. Overal zijn lachende gezichten te zien. En het applaus voor de artiesten is telkens net wat harder dan in heel veel andere adresjes in de MPF-karavaan. Ook van de partij: Tante Rikie. Vertellen wat ze leuker vindt: de Zwarte Cross of het MPF, dat doet ze niet. “Die vind ik allebei even leuk.” Ze is er gewoon als bezoekster, maar Willie Oosterhuis kan het niet laten en trekt haar het podium op om de Jovink-klassieker ‘Brommers kieken’ te zingen. Niet helemaal de bedoeling, volgens haar dan, maar ze doet het toch. Een inkoppertje natuurlijk, de publieksreacties laten zich raden… Na afloop loopt ze even de backstagetent in. “De rotzak”, laat ze zich (overigens vrolijk lachend) ontvallen over Willie. “Maar ik pak hem nog wel een keertje weer.”
Ook MPF-organisator Eddie Mensink ziet dat het goed is. “Het mooie is hier dat als je hulp nodig hebt, de buurman er met de trekker aankomt. Iedereen helpt mee. Het maakt niks uit. De hele buurt hebben we dan ook vrijkaartjes gegeven! We hebben het inderdaad hier twee keer overgeslagen, een keer zijn we uitgeweken naar Halle en de andere keer konden we door omstandigheden geen geschikte datum meer vinden. Maar volgend jaar zijn we er gewoon weer!”
Boeruh!
Eddie is een fan van Mooi Wark, mevrouw Teunissen echter niet, zo vertelt ze. Maar als de vier Drenten het podium betreden en bassist William Bossong meteen de toon zet met een luid gebruld ‘Boeruh’, ontploft de tent en doet ook mevrouw Teunissen leuk mee. In de tent zijn tientallen bierfontijnen te zien. Bij ‘Idioot’ stuiteren duizenden koppies op en neer. Overal ontstaan wilde hospartijen. Het lijkt alsof het geluid in de tent een tandje harder is gezet. William brult nog een keer “Ik hoor niks!” Wellicht dat dat de oorzaak is. Bij ‘Oh Yvon’ deint de tent ook lekker mee. Ondertussen staat William achter het drumstel, heeft drummer John Roffel de basgitaar vast en spelen zanger/gitarist Bert Koops en gitarist Arnold Kuik stoïcijns, maar breed grijnzend verder. De boel ontploft natuurlijk compleet bij MPF-lijflied ‘In de blote kont’. En daar is Tante Rikie ook weer. William vliegt op de knieën voor het Zwarte Cross-icoon en Rikie brult de tekst van het nummer vrolijk mee. Ook mevrouw Teunissen danst en springt. “Met zo’n feest als dit, vind ik ze wel leuk”, zegt ze kordaat.
En dat allemaal op voor elke boerenrocker gewijde grond. “Høken, ‘In de blote kont’ en Tante Rikie en dat hier in de Achterhoek: volgens mij hebben we alle clichés hier wel gehad”, grijnst William na afloop. “Voederbietels, anhangers en fans van ons, het gaat allemaal samen.” Hij is er eerlijk over: het liefst spelen ze natuurlijk volledig live (“We zijn een band en geen bandartiest”), maar zo’n optreden als dit, zonder al te veel druk, zonder al te veel risico op fouten, is ook wel eens lekker. “Normaal staan we voor het publiek, hier konden we echt één zijn met het publiek. Da’s ook wel eens fijn. En dat hier in zo’n setting. Tussen Monique Smit en Ancora (opvallend veel succes) Het contrast kan niet groter. Maar dat siert het hele evenement en het publiek: het kan hier allemaal!”
Het eerstvolgende Megapiratenfestijn is in Heerhugowaard, Strand van Luna, op zaterdag avond 23 april 2016
Foto en verslag door; Megapiratenfestijn.nl
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.