Een uitverkocht stadion, een fantastische en feestelijke sfeer; wat kan je als organisator nog meer wensen? Niet veel, en dat is te zien aan organisator Eddie Mensink, die relaxed achterin het GelreDome het schouwspel in zich opneemt. Circa 29.000 man en dat in deze tijd, ga er maar aan staan. Alhoewel het wellicht wel net zo fijn zou zijn geweest als afsluiter Jan Smit niet die ochtend vanwege ziekte had afgebeld. Gelukkig kon er in de persoon van Gers Pardoel snel een vervanger worden geregeld.
Uiteindelijk draait het bij het MPF, en dus ook in het GelreDome, alleen maar om de bekende melodieën en het meezingen. En dat kan bij Gers’ Bagagedrager net zo goed als bij welke hit van Jan Smit dan ook.
Voor Patrick van Bree is het een zeer bijzondere avond. Het kersverse lid van Ancora (hij vervangt Martin Dams die zijn carrière als zanger niet langer kan combineren met een eigen bedrijf) maakt in het GelreDome zijn debuut. Niet dat hij een groentje is. Samen met zijn vriendin Bellinda Kinnaer (die avond ook te zien en te horen op het MPF) maakte Patrick jarenlang deel uit van de top 40-formatie Commercial Break. “Een jaar geleden zijn we daarmee gestopt. Er waren nog zoveel andere plannen en dingen, maar door de band kwam het er gewoon niet van. Ik ben maar gewoon aan de slag gegaan als fotograaf. Ik ben nu ook zo’n jaar lang de vaste huisfotograaf van het Mega Piraten Festijn. Zo’n twee weken geleden werd ik gebeld met de vraag of ik Martin wilde vervangen bij Ancora. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Een prachtige kans. Mooie muziek in combinatie met entertainment, geweldig toch? Maar toen moest ik flink aan de bak. Martin neemt per 1 januari afscheid, maar er worden hier ook opnames gemaakt voor TROS Sterren.nl. En die worden pas in de loop van volgend jaar uitgezonden. Daarom is besloten dat ik vandaag al mee zou doen. In een uitverkocht stadion. Met Commercial Break heb ik ook wel eens opgetreden in tenten tot 5.000 man, maar een vol stadion, da’s andere koek. Ja, knikkende knietjes. Ik kende de liedjes natuurlijk wel, maar je moet ze nog wel eigen maken en automatiseren. Maar het ging gelukkig goed!” Dat blijkt ook wel uit de permanente grijns op zijn gezicht. We vragen of die er vanavond nog vanaf gaat. Hij begint te lachen. “Vandaag niet en ik denk morgen ook nog niet.”
IJsberen
Feestneus Ronnie Ruysdael zet wat later de hele hut op de kop met ‘Zwemmen zonder slip’ en ‘Dans je de hele nacht met mij’. In de arena: lange polonaises; op de tribune: noodgedwongen wat korter. “Zo’n vol stadion, dat blijft bijzonder”, stelt de zanger na afloop. “Backstage kun je alles op een paar tv’s volgen, maar als je er zelf ineens staat… Maar ik weet wat ik wil. Ik storm gewoon naar die stip. En dan moet het allemaal even samenkomen. Net zoals in een goed boek of in een mooi toneelstuk. En als je dan vraagt om al die armen, en je krijgt ze, ja dan zit het goed. Maar inderdaad: voor zo’n optreden als dit, ben ik best nog wel even zenuwachtig. Normaal gesproken sta ik zo’n drie kwartier op het podium. Dan kun je wat opbouwen met het publiek. Hier moet het direct gebeuren. En da’s lastig. Ik ben echt niet de enige hoor, ik zie hier wel meer artiesten ijsberen.”
Voor Jannes is het een bijzondere dag. RADIONL presenteerde eerder die dag in het GelreDome de ontknoping van de Top 1500. Jannes stond met ‘Zwevend naar ‘t geluk’ op 1. Maar liefst 37 nummers van de Drentse volksheld prijkten in de lijst. Natuurlijk is het nummer tijdens zijn optreden dan ook een inkopper, maar ja, dat zijn ‘Mijn naam is Jannes’ en ‘Adio, Amore Adio’ ook. Bij het laatste nummer lijkt het wel kerst. De zaallichten worden gedimd en overal gaan de mobieltjes omhoog. Alles flikkert. En bij de ontknoping van Jannes’ set nog even flink stuiteren op een danceversie van ‘Chelsea Dagger . “Het was een bijzondere dag”, stelt Jannes na afloop. “En met meerdere mooie momenten. Het optreden natuurlijk, maar ook de nummer 1 voor Zwevend naar ’t geluk. Eerder vandaag was er hier boven in het stadion een soort VIP-diner. Daar moest ik ook optreden. Voor die tijd kwam een stel me vragen of ik het publiek, waarin ook veel familieleden van hen zaten, wilde vertellen dat ze een kindje verwachten. Ik heb ze er maar bij geroepen. Dat was mooi hoor. De hele wereld mocht het weten. Ik ben blij dat ik werk heb, waarmee ik mensen blij mag maken.” Zelf blijft hij dromen van een soloconcert in het GelreDome. “Ik ben er vandaag ook al weer meerdere keren naar gevraagd. Ja, dat is en blijft een droom. Maar dan moet er wel iets zijn waar je het aan op kunt hangen. Een grote hit misschien, zo groot dat Hilversum er ook niet meer omheen kan, of het gegeven dat ik over een tijdje vijftien jaar in het vak zit. Misschien…”
Krukken
Presentator Willie Oosterhuis heeft die avond een makkie. Het tijdsschema zit zo strak dichtgetimmerd dat er nauwelijks tijd en ruimte is voor zijn gebruikelijke podiumstunts. “Het is hier allemaal wat verzorgder, strakker en keuriger dan in de tent. Maar ‘In de blote kont’ (het intermezzo met het MPF-lijflied) doet het hier gelukkig ook goed. Het mooie is dat je merkt dat de artiesten het ook ervaren als iets bijzonders. Dit is voor hen een hoofdprijs. Allemaal een tot drie nummers en dan moet het gebeuren. Net dat extra stukje spanning.”
Wie van spanning geen last heeft, is Kevin van een jaar of twintig. Die loopt op krukken in de backstageruimte. Met een biertje in de hand maakt hij een praatje met elke artiest die hij tegenkomt. Hij laat foto’s zien met Thomas Berge, Sieneke, Marianne Weber en Belinda Kinnaer. “Dat is een topwijf en zet daar maar een dikke streep onder.” Hij ziet Belinda lopen. “Hey Belindaa, Belindaaaa!’ Uiteindelijk komt ze naar hem toe. “Belinda, ik heb niet tegen die kerel van de pers gezegd dat jij een topwijf bent. Wilde ik je toch even zeggen.” Belinda begint te lachen. “Wat ben jij een schatje”. We vragen Kevin wat zijn functie in het geheel is. Die heeft hij dus niet. “Moet je niet verder vertellen hè, maar ze zeiden op het podium dat er in deze hoek van het stadion toiletten waren. Ik werd hier aanvankelijk tegen gehouden, maar ik legde uit aan de portier dat ik had begrepen dat ik hier naar het toilet kon. Aangezien ik op krukken loop, een tijdje terug heb ik mijn been gebroken, lieten ze me door. Maar toen kwam ik dus in de backstageruimte uit. En toen dacht ik: als me dat de eerste keer lukt, lukt het me de tweede keer ook. En wie weet de derde keer ook nog wel. Mijn maten in het stadion heb ik alle foto’s al laten zien. En het bier is nog gratis ook, maar niet verder vertellen hè!” Tuurlijk niet.
Marianne Weber krijgt ondertussen de handen op elkaar voor haar pleidooi voor liefde in deze ‘gekke tijden’. En haar duet met John de Bever leidt tot enthousiaste taferelen. ‘Marianne, er staat iemand bij de Deure op je te wachten”, kondigt Willie John aan. “Oh”, merkt Marianne droogjes op. “De belastingdienst zeker.”
Paus
Ja, natuurlijk draait het wat de liedjes betreft allemaal om herkenning. Maar Frans Bauer, vaak is hij er niet bij op het MPF, is en blijft een fenomeen. De hut gaat op de kop met ‘Heb je even voor mij’. Bierfontijnen, polonaises, rondvliegende drankkartonnetjes, een pandemonium breekt los. Als hij het podium verlaat, wordt hij meteen omsingeld door fans die met hem op de foto willen. Zijn tocht door de catacomben (zo’n honderd meter) duurt bijna tien minuten. Iedereen wil met hem op de foto. Enkele fans, fototoestel in de aanslag, zien hem aankomen bij de backstageruimte. “Het is net alsof de paus eraan komt”, merkt een dame op. “Ja, zo gaat het altijd”, stelt Frans als hij in een wat rustiger deel van de catacomben is aanbeland. “Het is onvoorstelbaar. Het was geweldig om dit jaar zo af te sluiten. Met een echte oerknal. Omarmd worden door 30.000 mensen; een mooie opsteker. Je komt op en de zaal ontploft. Niet normaal. Ik weet ook niet waar het aan ligt. Ik vind zingen leuk, misschien dat ik na al die jaren nog steeds uitstraal dat ik bezig ben met een hobby. En ik wil ook de complimenten geven aan de organisatie. Ze nemen grote risico’s. Dat vergeten de mensen wel eens. En dan wordt het zo’n succes! Goed dat ze dit doen!”
En ondertussen gaat het feestje door. Met Gers Pardoel en met Lee Towers. Organisator Eddie Mensink ziet dat het goed is. “Na vanavond eerst maar eens vakantie. En dan nadenken over het nieuwe seizoen. Voor volgend jaar staan er al weer negen feesten op de rol. En er komt waarschijnlijk nog een tiende bij. We gaan gewoon door!”
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.