Ouderwets feest op honderdste editie Mega Piraten Festijn in Nieuwleusen

“Hoeveel grijze haren honderd keer Mega Piraten Festijn me opgeleverd hebben?” Eddie Mensink begint te grijnzen. “Heel wat!” Hij staat er backstage relaxed bij. Alles gaat z’n gangetje, het draaiboek is bij iedereen bekend, business as usual. Maar toch niet helemaal. Backstage is het namelijk aanzienlijk drukker dan normaal. Meer gasten, meer journalisten. Want hoe je het ook wendt of keert: honderd keer is een mijlpaal. “En het is geweldig om dat gewoon lekker thuis, hier in Nieuwleusen, te vieren!”

De organisatie heeft deze keer de indeling van het backstageterrein iets veranderd. Het gevolg: de artiesten komen op hun weg naar de tent niet meer langs het terras van de buren, de familie Spin. En da’s best balen vindt Iwan, die met een biertje in de hand naar het backstageterrein staat te kijken. Niet dat hij niet ‘goed te passe’ is, maar vroeger kwamen er vaker artiesten een biertje pakken. “Maar Monique Smit was hier bijvoorbeeld nog net en Roy Donders ook.” Het zal Yoeri Spin allemaal worst wezen. “Het was donderdag al echt geweldig. We waren met de familie uitgenodigd voor de barbecue van de organisatie. Het was zeer gezellig. Heb ik een nog een leuke meid gescoord ook nog!” Niet dat zijn honger gestild is. “Uit die KIA kwamen net twee mooie meiden. Wil je een papiertje met mijn nummer a chter de ruitenwissers doen?” Dat doen we dus. Yoeri en zijn vrienden lachen. Die vermaken zich wel…
In de tent? Het bekende plaatje. Overal lachende, dansende, sjansende en soms al wat aangeschoten mensen. Hit na hit en meebrullen maar. Presentator Willie Oosterhuis moet er al vroeg aan geloven. Tijdens de set van Mooi Wark gaat hij, traditiegetrouw, met de billen bloot: ‘In de blote kont’. “Dat is zo gegroeid”, meldt de MPF-presentator grijnzend. “Zo’n tien keer per jaar kom ik ze tegen. Op het MPF of op andere plekken en dan ben ik aan de beurt.” Hij zegt zich niet anders te voelen door het jubileum, maar heeft er wel z’n gedachten over. “Ik ben er ook honderd keer bij geweest. Als enige bijna. Iedereen was wel eens ziek of op vakantie. Het is wel iets moois. Dat ik ’t hart mocht worden van dit feest, dat ik de boel hier met e lkaar ma g verbinden, dat ik hier mag helpen om artiesten tot hun recht te laten komen, dat is toch iets geweldigs!”

Met elkaar
Jan Keizer was er vooral de laatste jaren altijd bij. Eerst nog als soloartiest, later als duo met Anny Schilder. “Je bereikt hier in één keer een groot publiek. Dat is voor alle artiesten enorm belangrijk. Komt bij dat het Mega Piraten Festijn samenwerkt met RadioNL. Die wisselwerking, de samenwerking tussen die twee partijen is heel erg waardevol. Zij ondersteunen het Nederlandstalige lied wel. Hilversum doet er helaas weinig mee. Het moet hier wel altijd in een korte tijd gebeuren. Je hebt maar enkele liedjes de tijd. In die paar minuten moet je al je talent kwijt. Daar ben ik toch altijd wel iets gespannen voor, niet zenuwachtig, maar meer gefocust. Je wilt iets neerzetten, de mensen bereiken!”
Harten 10 mag de Dalfser eer hoog houden. Het gaat goed met de carrière van Martien en Tineke. Maar dat extra stapje kunnen ze goed gebruiken. “Het is voor ons belangrijk om voor een groot publiek te staan. Wij moeten het hebben van de piraten. Die hebben ons geholpen, maar RadioNL heeft onze single ‘Dat was vroeger’ ook heel vaak gedraaid. Weet je, al die DJ’s van RadioNL zijn vroeger ook piraat geweest. Je moet niet tegen elkaar werken, maar met elkaar. We helpen allemaal om de populariteit van het Nederlandstalige lied in stand te houden.” Een keer het landelijke publiek bereiken, bijvoorbeeld via een plekje op het Tros Muziekfeest op het Plein, lijkt de volgende, logische stap. Tineke: “Maar we willen het wel voorzichtig aanpakken. De steun van de piraten is voor ons enorm belangrijk. Die willen we houden, daar willen we ook tijd voor vrij blijven maken.”

Klompen
Bas uit Zwolle is een opvallende verschijning op het feestterrein. Hij loopt, gestoken in een overall, op klompen rond. Vrijgezellenfeestje? Eerst beweert hij nog dat hij boer is en net van z’n werk komt, maar dan begint hij te lachen. Hij is apotheker. “Samen met een kameraad ben ik jarenlang naar het MPF geweest. Altijd op klompen en in een overall. Na vier jaar besloten we het dit jaar maar weer eens te doen. Waarom in die kleding? Het is gewoon grappig. Iedereen wil een praatje met je maken. De mensen schatten je anders in dan normaal. We komen hier echt voor de sfeer. Ja, Nederlandstalige muziek vind ik mooi, maar ik houd ook van rock. Pink Floyd vind ik ook echt te gek. En die overall en die klompen zorgen altijd voor leuke situaties. Iedereen wil op de foto met de klompen. Nou, daar doen we ze graag voor uit. Levert vaak ee n biertje op. Net stonden we nog binnen bij de tap. Kregen we ineens spontaan een taartje aangeboden. Leuk toch?” De overall en de klompen (en het kladblok van de schrijver dezes) trekken ook de aandacht van Geertje en Willyanne. De twee jongedames komen uit Zwolle en vinden het allemaal fantastisch. “Gewoon een lekker laagdrempelig feest. Als het hier is, gaan we er altijd naartoe. We zijn ook enorme fans van Vinzzent en Thomas Berge.” Een sarcastische grijns doet vermoeden dat de twee een loopje nemen met de verslaggever. Dat blijkt ook zo te zijn. Met de muziek hebben ze niet zoveel, het is het sfeertje dat ze fantastisch vinden. En jongens in overalls natuurlijk… Geertje: “We hebben hier nog gewoond. ‘De Deure’, da’s een mooi liedje. Maar zit jij in de organisatie? Nee? Zeg wel tegen ze dat ze hier volgend jaar weer terug moeten komen. En ook mooie mannen hier. Moet je kijken!” Ze wijst naar het scherm op het terrein , waar d e beelden van het optreden van Koos Alberts te zien zijn. “Wat een lekker ding, die Koos!” Willyanne: “Wil je er wel goed bijzetten dat dat Geertjes woorden zijn?”

Kleine dingetjes
Lee Towers zorgt voor de bekende meebrulpartijen. ‘You’ll Never Walk Alone’ brengt misschien wel het grootste decibellenvolume tot stand. Galmen maar. Lee hoeft zelf niets meer te doen. Backstage laat de Rotterdammer aan zijn assistent weten dat het toppie was. Die massale bijval zorgt bij hem nog steeds voor kippenvel. “Weet je, het is heel simpel, als ze niks met je hebben, gebeurt er ook niks. Nou, je zag wat er gebeurde. Het dak ging eraf. En daar sta je, midden tussen de mensen. Dat is een goed gevoel hoor. En dan denk je ook aan Koos in z’n rolstoel. De warme deken waarmee hij hier werd ontvangen; indrukwekkend. Deze week nog de dood van Albert West. Koos en ik zijn er nog. Dan krijg je wel een beetje dat gevoel van ‘We’ve come a long way’.”
Jannes weet wat een gunfactor is. De Drent, die in 2005 werd gekroond tot de Koning der Piraten, weet wat hard werken is. En dat wordt in Nieuwleusen weer beloond. Met een indrukwekkende ovatie na ‘Adio Amore Adio’ en met een massaal meegebruld ‘Mijn naam is Jannes’. “Ik denk dat ik wel 75 procent van mijn carrière aan de MPF’s heb te danken”, zegt hij na afloop. “Het begon allemaal heel bescheiden. Veel kleine podia en toen kwam het MPF in Lemelerveld… Dit festival is zo’n belangrijk podium voor de liedjes. Of het nou gaat om Stef Ekkels ‘Woonboot’ of een liedje van Jan Smit. Zijn tweede landelijke doorbraak is hier begonnen.” Honderd keer MPF, hij is er bijna altijd, bij geweest. Wat is nu het vreemdste dat hij vanaf het podium mocht aanschouwen? & ldquo;Ac h, de mensen drinken allemaal een biertje en vieren feest. Dan doen ze wel eens gek, maar echt gekke dingen? Nee. Maar weet je wat ik zo mooi vind van dit feest? Dat opa hier ook kan komen met zijn kleinzoon. Dat er ook plaats wordt gemaakt voor mensen in een rolstoel. Het zijn dat soort kleine dingetjes die dit zo’n geweldig festival maken.

Verslag door Mega Piraten festijn.
Alle foto’s MPF Nieuwleusen nu op www.megapiratenfestijn.nl